اللهم صل على فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها والسر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک

بیستم جمادی الثانی ، سال پنجم بعد از بعثت، ثمره روزیهای غیبی بر زمین خاکی تجلی نمود و زهره زهرا شکفته شد. خانه نورانی وحی محمد (ص) و خدیجه (س) به انوار ملکوتی فاطمه روشن گردید و از پدری پاک و مادری مطهر کودکی به دنیا آمد که عالمی را غرق در دریای بیکران کمالات خود نمود.

در مدت عمر کوتاه و با برکتش اعجاب و حیرت جهانیان را برانگیخت. اگر ملایک الهی به راز و رمز خلقت انســان آگاه بودند و می دانستند که از نسل آدم (سلام ا.. علیه) انسانی با این همه فضایل اخلاقی و صفات الهی پا به عرصه وجود خواهد گذاشت هیچگاه در محضر الهی سؤال نمی کردند که چرا آدم را می آفرینی، زیرا تصور آنان از انسان موجودی فسادانگیز بود. آنان از تمام صفات والای انسانی چون فاطمه (س) که مظهر کمالات است بی خبر بودند، همان کسی که در مقابلش به سجده افتادند و اکنون هم زهرا (س) مسجود و محبوب ملایکه است. روز ولادت زهرا (س) روز درخشش الگو و اسوه و آیینه تمام نمای سیمای انسان کامل، روز تولد بانوی نمونه اسلام همان زنی که مادر یازده انسان کامل و ستاره درخشان امامت است. در این روز سخن از ولادت ام الفضایل و سرآمد زنان جهان، نور چشم و پاره تن و میوه دل محمد (ص) است، همان کسی که درباره او فرمود: هرگاه مشتـاق بوی بهشت می شوم فاطمه را می بویم. در این روز سخن از طلوع خورشید همیشه تابان فضیلت و محور منظومه ستارگان امامت است.

وقتی فاطمه متولد شد شهرمکه و زمین از پرتو وجود او نورانی شد وجایی نبود که نور زهرا تابیدن نگیرد. ده حـوری در حالی که تشت ها و آفتابه های بهشتی پر از آب کوثر در دست داشتند وارد شدند. فاطمه (س) را با آب کوثر شستشو دادند، در پارچه های سفید و خوشبو پیچیدند، آنگاه زهرا به سخن آمد و شهادتین را جاری کرد و گفت شهادت می دهم که خدایی جز خدای یکتا نیست و پدرم پیامبر خداست. این چگونگی ولادت فاطمه (س) بود، طلوع خورشید درخشانی که همواره جهان را از پرتــــــو خویش روشنایی می بخشد و هرگز غروب نخواهد کرد.

منبع http://www.magiran.com