(دیروز رو تولد کسی بود که قرار بیاد و دنیامون رو گلستان بکنه). همگی این حرف رو قبول داریم ولی چکار کردیم واسه اومدنش،جز اینکه فقط بلدیم تو ایام نیمه شعبان همه جا رو چراغونی کنیم و شیرینی و شربت پخش کنیم.نیمه شعبان برا ما تبدیل شده به یه فستیوال شادی،اما یادمون رفته گه چرا اصلا چنین روزی رو جشن میگیریم.همه جا جشن نیمه شعبان برگزار میشه اما جشنهامون هم نشانی از یاد ایشون نداره و دریغ از اینکه واقعا باور داشته باشیم که میاد و رفتارهامون رو طوری بکنیم که آقا می پسنده ،حداقل تو مراسمی که به اسم ایشون داره برگزار میشه. آیا ما واقعا آمادگی ظهور امام زمان رو داریم یا فقط زبونمون که میگه اللهم عجل لولیک الفرج.

دیروز دلم گرفته بود،از دست خودم.فکر میکردم منی که اینقدر مشغول دنیا شدم،چکار واسه اومدن آقا کردم.

میگیم شاید این جمعه بیاید اما خودمون هم باور نداریم . . .