دنیای اسراء

دیروز عصر که از سر کار برگشتم خونه، خیلی خسته بودم. اما چون چند روز بود میخواستم این دسر رو درست کنم و وقتی یه فکری به گله اینجانب می افته حتما باید عملی بشه، بعد از کمی استراحت شروع به کار کردم اولش فکر میکردم کارم نیم ساعته تموم میشه، ولی این دسر ما درست دو ساعت از وقت نازنین من رو گرفت (به سادگیش نگاه نکنید) وسطهای کار بود که مامانم هم اومد و کلی دعوام کرد که به جای استراحت اومدی وایستادی پای گاز که چی بشه، بهش گفتم مامان جاااااااااان یه کم هم بیا این رو شما هم بزن من برم ژله رو آماده کنم، گفت کمکت نمیکنم تا درس عبرتی برات بشه، و بعد از این وقتی خسته ای از این کارها نکنی، خلاصه کار من ساعت دوازه نصف شب تموم شد و من بیجاره هم فرداش که میشد امروز یه کار اداری داشتم و باید ساعت شش و نیم صبح از خواب بیدار میشدم.  

دیگه دیشب فرصت نشد متنش رو تایپ کنم و براتون بگذارم. این هم از ماجرای دسر پالدا و ژله انار، یه توضیحی در مورد پالدا بگم که این دسر رو ما زعفرانی درست میکنیم و توش شیر هم نمیریزیم، عکس یک دسر شبیه به این رو وقتی از جلوی روزنامه فروشی میگذشتم رو جلد مجله آشپزی خانواده سبز دیدم که با میوه دیگه ای درست شده بود نمیدونم مواد اون دسر چی بود، اما ایده ای شد واسه من برای درست کردن این دسر خوشمزه.دسر پالدا با ژله انار ترکیب یک دسر سنتیه که با کمی تغییر مدرن شده، در نتیجه هم تو لیست دسرهای مدرن و هم در لیست دسرهای سنتی آوردمش.

یه پست قبلا در مورد پالدا داشتم حتما بخونینش.

این هم یه غذای دیگه با کلم قمری که قبلا توی وبلاگ گذاشتم.

بورانی کلم قمری

دیشب میخواستم ژله رنگین کمان درست کنم ولی تو خونه ژله قرمز نداشتم، وقتی یخچال رو نگاه کردم و میوه ها رو دیدم فکر کردم ژله میوه درست کنم و چون شیر هم تو خونه داشتیم تصمیم گرفتم ژله میوه رنگارنگ درست کنم و این ی شد که می بینید.

ژله به نسبت سایر دسرها کم کالری و سالم تره، و اضافه کردن شیر و میوه به اون باعث میشه مفید هم باشه. برای افرادی که زیاد اهل خوردن دسر و چیزهای شیرین هستند میتونه گزینه خوبی باشه.

  یه حلوای شیک و خوشمزه ، این حلوا یکی از حلواهای مجلسی تبریزه که معمولا توی ماه رمضان و سفره های نذری و مراسم عزاداری ازش استفاده میشه. البته انواع مختلفی  شبیه این حلوا وجود داره که میشه به حلوای بادام، پسته و حلوای کفگیری اشاره کرد. به مرور سعی میکنم دستور اونها رو هم بگذارم.

قول یه دستور با تورتا رو به دوستای خوبم داده بودم، یکی دستور دلمه است که قبلا توی وبلاگم هست. میخواستم این نون رو امروز بپزم، که با تورتا درست میشه، ولی متاسفانه عصر برقهامون رفت و من نتونستم کاری بکنم. الان که آرشیو مطالبم رو مرور میکردم دستور این نون خوشمزه رو پیدا کردم. البته با عرض پوزش عکس از مراحلش ندارم، اینبار که درست کردم عکس مراحل پختش رو هم میگذارم.

این نون یکی از نونهای سنتی آذربایجانه.  بچه که بودم مادربزرگم (خدا رحمتش کنه) اون رو میپخت و میگفت که وقتی کوچیک بوده، این نون رو تو ماه محرم با تعداد زیاد توی تنور می پختن و به همراه شیر به دسته های عزاداری میدادن و ماه رمضان هم واسه افطار درست میکردن.

پخت این نون خیلی راحته و حتی میشه اون رو روی گاز توی تابه هم بپزید و نیازی نیست که حتما توی فر پخته بشه و من اونی که روی گاز پخته میشه بیشتر دوست دارم چون نرمتر میشه.میتونید این نون رو توی فریزر نگه دارید و هر وقت خواستید استفاده کنید از فریزر در بیارید و گرمش کنید و نوش جان کنید،اونجوریش هم خیلی خوشمزه است.

خوب پرچونگی بسه بریم سراغ دستورش.

خیلی وقت بود به شاپرک جون قول تورتا و ساری یاغ رو داده بودم، ولی فرصت نمیکردم، بالاخره دیروز که بابا کره محلی خریده بود عزمم رو جزم کردم که یه پست در مورد اون داشته باشم.

ساری یاغ یا همون روغن زرد روغن بسیار خوش عطر و طعمی که از کره محلی تهیه میشه و مصارف زیادی داره و مخصوصا در آذربایجان و تبریز روغن اصلی که مصرف میشه همین روغنه. این روغن به خاطر اینکه کالری زیادی داره و از طرفی خیلی خوش عطر و طعمه باید در مصرف اون افراط نشه، چون با زندگی های ماشینی و تحرک کم باعث افزایش وزن و چربی خون میشه.

کره به علت وجود آب و دوغ داخلش بعد از مدتی که می مونه طعم ترشیدگی میده و از قدیم الایام یکی از راههای نگهداری کره تبدیل اون به روغن بوده که در این پروسه آب و دوغ کره جدا میشه و ماندگاری بیشتری خواهد داشت.

ما خانوادگی شیر موز خیلی دوست داریم، و من  زود زود درست میکنم. بعضی وقتها مواد دیگه ای هم میزنم که گاهی وقتها نتیجه اش خوب میشه، قبلا یک مدل شیر موز هم تو وبلا گ گذاشتم. اینبارهم خواستم یه تنوعی بهش بدم و چون تو خونه بستنی توت فرنگی داشتم با اون امتحان کردم که شد میلک شیک موز و توت فرنگی. طعمش خوب شد و با اینکه هوا سرد بود، چسبید.

و آن گاه که امام زمان(عج) خود را نوحه خوان همیشگی و گریه کننده هر شب و روز مصیبت های جد بزرگوارشان می داند و گریه کردن بر او را تا آن جا که به جای اشک، خون از دیده ببارد، وظیفه خود می داند.

از آن واقعه قرن ها می گذرد؛ اما شعله عشق حسینی هم چنان در دل ها فروزان است؛ چرا که به فرموده پیامبر(ص) «از شهادت حسین(ع) حرارتی در قلب های مؤمنان است که هرگز به سردی نمی گراید».